البشیر



رسالت معرفت شناسی

رسالت علم معرفت شناسی و معرفت شناس که بر بالای قله معرفت ایستاده و مجموع معرفتها  را می نگرد این است که بدست آورد: خود معرفت چیست؟ آیا امکان شناخت معرفت وجود دارد؟ راه هایش چیست؟ ابزار ارزیابی معرفت چیست؟ و در پایان اعتبار معرفتها چه مقدار و از کجاست؟

در ضمن چنانچه بخواهیم بحثی بنیادین در اندیشه های اسلامی داشته باشیم پیش از هر چیز باید درباره همین پیش فرض ها سخن بگویم لذا گام اول  در پی جویی اندیشه های بنیادین اسلامی آن است که  راهی بیابیم که از اعتبار معرفت هایی که در پی آن ها هستیم، اطمینان پیدا کنیم.

معرفت شناسی مطلق: این نوع معرفت شناسی به حوزۀ خاصی اختصاص ندارد

 معرفت شناسی مضاف:مختص معرفت های خاص است مثلا تجربی یا اخلاقی یا دینی.

ادامه مطلب


در تمام ماه های سال، ماهى به عظمت ماه پربرکت رمضان نیست؛ زیرا ماهى است که خداوند آن را جهت اهداى بالاترین هدیه خود به جهان بشریّت، یعنى قرآن مجید» برگزیده است.
از سوى دیگر، ماهى است که شب قدر در آن واقع شده، شبى که مقدّرات یکسال انسانها- بر حسب شایستگى‏ها و لیاقت‏هایشان- تعیین مى‏ گردد و عبادت آن برتر از عبادت هزار ماه است!
از سوى سوم، بهار عبادت و ماه تعلیم و تربیت، ماه طهارت و پاکى، و ماه تقوا و خودسازى است؛ ماهى که مراحل قرب‏ الهى و سیر و سلوک الى‏ اللَّه را با گام‏هاى سریع و استوار مى توان پیمود.
در اهمّیّت این ماه همین بس که پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله در آستانه ماه مبارک رمضان طىّ خطبه ‏اى چنین فرمود:

ادامه مطلب


دهم ماه: مصادف با وفات حضرت خدیجه کبرى‏ علیها السلام یکى از بزرگترین ن جهان (در سال دهم بعثت) است.

پانزدهم ماه: روز ولادت سبط اکبر رسول خدا صلى الله علیه و آله، حضرت امام حسن مجتبى علیه السلام (در سال سوم هجرى) است.

 هفدهم ماه: سال روز پیروزى در جنگ بدر در سال دوم هجرى است.

نوزدهم ماه: سالروز ضربت خوردن امیر مؤمنان على علیه السلام به دست ابن ملجم اشقى الآخرین (در سال چهلم هجرى) است.

 بیست و یکم ماه: سال روز شهادت مولاى متّقیان، امیر مؤمنان على بن ابى‏طالب علیه السلام (در سال چهلم هجرى) است که جهان اسلام را در غم و اندوه عظیمى فرو برد.

برگرفته از منتهی الآمال و کلیات مفاتیج نوین


رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در آستانه ماه مبارک رمضان خطبه مفصلی درباره اهمیت این ماه بیان کردند و در پایان این خطبه فرمودند: شیاطین در این ماه در زنجیرند، از خداوند بخواهید آنها را بر شما مسلّط نکند»؛ در این نوشتار می خواهیم بدانیم منظور پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) از زندانی شدن شیاطین چیست:

ادامه مطلب


Image result for ‫حضرت خدیجه سال رحلت‬‎

دوران تاریک و فاسد جاهلیت است اما او آراسته به سجایای اخلاقی است به او طاهره می‌گویند، سیدۀ ن قریش است و دارای ثروتی عظیم که با آن تجارت می‌کند، خیلی‌ها مشتاق بودند با او ازدواج کنند اما او قبول نمی‌کرد، ملیکه عرب نیمه پنهان و گمشده وجودی‌اش را در محمدامین (صلی‌الله علیه و آله) یافته بود، بعد از انجام امور مقدماتی و خواستگاری، باهم ازدواج کردند، او درراه خدا و هموار کردن مسیر رسالت و انقلاب محمدی، بدون شک با بذل مال و درنهایت جان، از پیشگامان است.

آری او اولین بانوی مسلمان، ام المومنین و یکی از چهار زن بهشتی، حضرت خدیجه کبری (سلام‌الله علیها) است.

ادامه مطلب


امام علی علیه السلام : شیعیان ما در شادی ما شادند :یَفْرَحُونَ‏ لِفَرَحِنَا»


شاد بودن و شاد زیستن در منطق اسلام و در هیچ منطقى کار بدى نیست. اسلام با نشاط و شادی مخالف نیست بلکه اسلام تمامی نیازهای فطری انسان را در نظر گرفته و برای برطرف ساختن آن نیازها نیز برنامه دارد؛ از جمله نیازهای طبیعی انسان احتیاج به تفریح و شاد ی و استراحت است که روایاتی نیز در این زمینه داریم از جمله اینکه حضرت علی علیه السلام فرمودنده اند: مؤمن باید ساعات خود را به سه بخش تقسیم کند. و یک بخش آن را در لذّت حلال و تفریح قرار دهد».

ادامه مطلب


آنچه از مجموع بیانات و روایتی که در این زمینه وجود دارد، بدست می آید، این است که این عمل واجب نیست. اما هنگام شنیدن نام مبارک آن حضرت شایسته است که بنوعی احترام نمود.
در روایت معروف دعبل خزاعى شاعر اهل بیت (علیهم السلام) آمده است که وقتى قصیده مشهور مدارس آیات» را خدمت امام على بن موسى الرضا (علیه السلام) مى خواند، هنگامى که به این بیت رسید:
خروج امام لامحالة خارج *** یقوم على اسم الله والبرکات
 امام (علیه السلام) دست بر سر نهاد و به عنوان احترام برخاست و از خداوند متعال فرج حضرت ولى عصر روحى و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداه» را در خواست نمود.
لذا این عمل نوعی احترام به امام زمان علیه السلام است و به تأسی از حضرات معصومین (علیهم السلام) می توان این عمل را انجام داد.


شهادت حضرت علی (علیه السلام) تسلیت باد.

آنچه از مجموعه روایات و نقل های تاریخی بدست می آید این است که امام علی (علیه السلام) از همراهی فرزندان نهی فرمودند.

شیخ عباس قمی در جلد اول کتاب منتهی الآمال» می نویسد: وقتی اُمّ کلثوم (علیه السلام) اوضاع و احوال پریشان پدر را در شب ضربت خوردن دید، به حضور برادرش امام حسن (علیه السّلام) رفت و جریان را تعریف کرد. امام حسن (علیه السّلام) حرکت کرد و قبل از رسیدن أمیرالمؤمنین (علیه السّلام)  به مسجد جامع کوفه به آن حضرت رسید و گفت: هنوز ثلثی از شب باقی مانده است، چرا زود از خانه بیرون آمده اید؟ حضرت در جواب فرمود: نور دیدگانم، خوابی دیده ام که تعبیرآن شهادت من است. امام حسن (علیه السّلام) خواست که همراه پدر باشد. حضرت(علیه السّلام) فرمود: پسرم تو را به حقّی که به گردنت دارم قَسَم می دهم که به خانه برگرد، امام حسن (علیه السّلام) به خانه برگشت.

(منتهی الآمال جلد اول ذیل عنوان " فصل سوم : در بیان سبب شهادت آن حضرت و ضربت ابن ملجم مرادى علیه اللعنة)


در روایتی امام على علیه السلام مى‏ فرماید:

اللَّئِیمُ مَن کَثُرَ امتِنَانُهُ؛ لئیم، کسى است که از دیگران تقاضا دارد [و چشمش به دست دیگران است‏].

از برخى روایات استفاده مى‏ شود که بعضى از مراحل بخل» را تحت عنوان لئیم» بودن (فرومایه)، ذکر کرده ‏اند که درجه شدید بخل» است.

رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‏فرماید: الرِّجَالُ ارْبَعَةٌ سَخىٌ وَ کَریمٌ وَ بَخیلٌ وَ لَئیمٌ، فَالسَّخىُ الذّی یَأْکُلُ وَ یُعْطِىَ و الکَریمُ الّذى لایَأْکُلُ وَ یُعطِىُ وَ البَخیلُ الّذى یَأکُلُ و لایُعطِىُ وَ اللّئیمُ الّذى لایَأکُلُ و لایُعطِىُ؛ افراد چهار دسته هستند: بعضى سخى هستند و بعضى کریم و بعضى بخیل و بعضى لئیم؛ سخى کسى است که از اموالش هم خود استفاده مى‏ کند و هم به دیگران مى‏ بخشد و کریم کسى است که خودش نمى ‏خورد و به دیگران مى‏ بخشد و بخیل کسى است که (فقط) خودش مصرف مى ‏کند و به دیگران نمى ‏بخشد و لئیم (فرومایه) کسى است که نه خودش مى‏ خورد و نه به دیگران مى‏ بخشد».


زخم زبان زدن کار درستی نیست و در روایات هم از این کار بشدت نهی شده است و قطعا گناهان در زندگی انسان بدون تأثیر نخواهند بود.
در حدیثى از امام صادق علیه السلام مى‏ خوانیم خداوند عزوجل مى‏ فرماید
:

»لیأذن بحرب منى من آذا عبدى المؤمن!: آن کس که بنده مؤمن مرا بیازارد اعلان جنگ با من می ‌دهد‌

در بعضی از روایات دیگر آمده است من عیر مؤمنا بشی‏ء لم یمت حتى یرکبه‏: هر کس مومنی را به چیزی سرزنش کند نمی میرد تا اینکه خودش آن چیز را انجام دهد

ادامه مطلب


1- یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَ لَا أَوْلَادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ ِ وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُون‏: اى کسانى که ایمان آورده ‏اید اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند، و هر کس چنین کند زیانکار است.» (منافقون/9)

2- قُلْ إِنْ کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِى سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یَأْتِىَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَاللَّهُ لَایَهْدِى الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ: بگو، اگر پدران، و فرزندان و برادران و همسران و طایفه شما، و اموالى که به دست آورده ‏اید، و تجارتى که از کساد شدنش مى ‏ترسید و خانه‏ هایى که به آن علاقه دارید، در نظرتان از خداوند و پیامبرش و جهاد در راه او محبوب‏تر است، در انتظار این باشید که خداوند عذابش را بر شما نازل کند و خداوند گروه فاسقان را هدایت نمى ‏کند»(توبه/ 24)

 نتیجه اعراض از یاد خداوند چیست:

ادامه مطلب


آخرین ارسال ها

آخرین وبلاگ ها

آخرین جستجو ها